Hoogbegaafd: Voor altijd apart van ‘de rest’?

Laten we er geen doekjes om winden. Hoogbegaafd zijn maakt je anders dan ‘de rest’. Je hebt andere interesses en ideeën dan de ‘gemiddelde’ Nederlander, en als je voluit gaat kunnen veel mensen je niet helemaal meer volgen. Hoe ingrijpend is dat voor de connectie met de mensen om je heen?

Uit ervaring weet ik dat hoogbegaafdheid wel enige invloed heeft met je relaties op anderen. Maar ik heb ook ontdekt dat er een gevaar bestaat dat je die invloed groter in schat dan hij eigenlijk is. Wat is er precies gebeurd?

Toen ik ontdekte dat ik hoogbegaafd was, vielen er veel puzzelstukjes op hun plek. Het verklaarde waarom ik me altijd al anders gevoeld had, waarom sociaal contact met leeftijdgenoten vaak niet wilde vlotten. Het ging veel verder dan sneller denken, of bovengemiddeld bezig zijn met ‘ingewikkelde’ onderwerpen. Ik voelde me op fundamenteel niveau ‘anders’ dan de rest. De ‘rest’ begreep mij gewoon niet. Daarom liepen zoveel dingen fout. Daarom wilde het niet altijd vlotten tussen mij en anderen. Daarom was mijn leven een rommeltje. Hoogbegaafdheid was voor mij een verklaring voor zo ongeveer alles waar ik in mijn leven tegenaan liep.

Maar achteraf gezien besef ik me dat veel van mijn problemen niet alleen maar door het onbegrip van de omgeving veroorzaakt weren. Ze hadden minstens zoveel met mijn eigen houding te maken. Hoe kwam dat?

Ik zag alles door de lens van hoogbegaafdheid. Ieder geschil, of stukje wrijving bevestigde mij in dat beeld. De slimme ik versus de minder slimme anderen, die mijn watervlugge gedachten vast niet bij zouden kunnen benen. En dat was een vicieuze cirkel. Mensen zijn wat dat betreft net een spiegel. Als je ze al bij voorbaat als ‘minder slim’ tegemoet treedt, dan merken ze dat, en zullen ze zich niet van hun beste kant laten zien. En zo werd ik weer bevestigd in mijn beeld: Zie je wel, ze begrijpen me niet. Een klassieke self-fulfilling prophecy.

Gelukkig ben ik uiteindelijk wel los gekomen van deze vicieuze cirkel. Ik begon steeds meer te beseffen dat hoogbegaafdheid maar een klein stukje van jezelf is. Er zijn zoveel meer aspecten aan je persoonlijkheid dan alleen intelligentie en creativiteit. En al die vlakken bieden kansen om met mensen een klik te maken. Maar dan moet je er wel voor open staan. Dat heb ik mezelf langzaam maar zeker weer aan moeten leren.

Sindsdien is het een stuk gezelliger in mijn leven. Met de een deel ik een passie voor strips en comics. Met de ander kan ik het over relaties hebben. Van zo iemand leer ik veel, zeker als die persoon meer levenservaring heeft dan ik. En met weer een ander kan ik lekker los over ‘moeilijke’ dingen. Want ook dat blijft een aspect van mij.

Hoogbegaafd zijn maakt mij anders, en verklaart waarom bepaalde dingen in mijn leven liepen zoals ze gelopen zijn. Maar ik weet nu ook dat de eenzaamheid die ik ervoer, niet alleen maar door die hoogbegaafdheid veroorzaakt werd. Het kwam deels ook door mijn eigen houding en perceptie. Nu weet ik dat hoogbegaafdheid, ondanks alles, voor mij geen fundamenteel anders-zijn betekent. Ik kan prima klikken met ‘de rest’.

Dat zijn wijze lessen, waar ik nog steeds dankbaar voor ben.